Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Δωρική εποχή




           ΔΩΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
          (1100π.χ.–69π.χ.)

        Το  1100 π.Χ.  ένας  νομαδικός λαός που  κατεβαίνει από το βορρά,  οι  Δωριείς,    καταφθάνει στην Κρήτη μάλλον από το λιμάνι  του Γυθείου  ή  από  την  Αργολίδα.
      Οι  Δωριείς πολεμούν σκληρά  και καταστρέφουν.  Είναι οπλισμένοι με σιδερένια ξίφη ενώ οι Κρήτες έχουν  μπρούτζινα  μαχαίρια.  Κυριεύουν όλο το νησί και αναγκάζουν τους  απογόνους των Μινωιτών να υποταχθούν σ' αυτούς.
     Οι περισσότεροι οικισμοί εγκαταλείπονται  και οι κάτοικοί τους καταφεύγουν σε απρόσιτες  ορεινές   περιοχές  όπου  χτίζουν  μικρά χωριά και  συνεχίζουν εκεί τον πολιτισμό  τους, διατηρώντας ό,τι  απέμεινε από το Μινωικό  πολιτισμό  τους.
     Όσοι  αντιστέκονται γίνονται δούλοι, άλλοι γίνονται  δουλοπάροικοι, καλλιεργούν δηλαδή  τα  κτήματα των κυρίων τους.
    Οι Δωριείς επιδρούν  στον τρόπο ζωής των Κρητών.  Ιδρύουν πόλεις-κράτη. Κάθε πόλη-κράτος είναι ανεξάρτητη και έχει δικούς  της  νόμους και πολίτευμα. Στις νέες πόλεις  χτίζονται  δημόσια κτίρια, αγορές, κατασκευάζονται  δρόμοι, ανεγείρονται ναοί, όπως ο ναός του  Πυθίου  Απόλλωνα στην Ακρόπολη της Γόρτυνας. 



 Τώρα πια  οι  περισσότεροι Κρήτες πιστεύουν στο  12θεο  των  αρχαίων  Ελλήνων.
     Για  πρώτη φορά  τώρα στα μεγάλα αγγεία  της   Κνωσού  εικονίζονται  μυθολογικές παραστάσεις όπως του Δία  με τον κεραυνό  στα  χέρια.
     Οι Δωριείς είναι  φιλοπόλεμος λαός, φιλονικούν μεταξύ  τους και βρίσκονται σε ανταγωνισμό και διαμάχες  και εμπλέκονται σε  εμφυλίους πολέμους. 'Όταν όμως ο εξωτερικός εχθρός απειλεί  την Κρήτη,  τότε  σταματούν  οι  φιλονικίες  και οι πόλεις-κράτη συμμαχούν για να την υπερασπιστούν. 
  π.χ. η  Κνωσός άλλοτε  πολεμούσε εναντίον της Γόρτυνας και άλλοτε συμμαχούσε με  αυτήν  και πολεμούσε εναντίον άλλων πόλεων.
     Η Λύκτος νίκησε πολλές φορές τους  Κνώσσιους και τους Γορτύνιους και κάποτε και τους δύο μαζί. ΄Αλλη μεγάλη  πόλη  της  εποχής αυτής ήταν η Κυδωνία. Οι μικρότερες πόλεις συσπειρώνονται  γύρω από αυτές τις τέσσερις  κυρίαρχες πόλεις, δηλαδή την  Κνωσό, Γόρτυνα, Λύκτο  και Κυδωνία.





      
Οι Κρήτες δεν έλαβαν ποτέ μέρος στους Περσικούς  πολέμους ακολουθώντας το χρησμό του Μαντείου των Δελφών. Επίσης δεν αναμείχθηκαν στον Πελοποννησιακό πόλεμο.
     Οι άποικοι έχουν οργανώσει  το πολίτευμα σύμφωνα με  τα  σπαρτιατικά πρότυπα, το σπαρτιατικό τρόπο ζωής και την  στρατιωτική  πειθαρχία.
Νέοι ζουν στις λεγόμενες αγέλες. Γυμνάζονται, σκληραγωγούνται, κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις και γενικά ασκήσεις πολέμου , διδάσκονται μουσική και τραγούδι, απαγγελία νόμων και γνωμικών και η εκπαίδευση τελειώνει με τρίμηνη παραμονή  στα βουνά για άσκηση στο κυνήγι.


Το εμπόριο   αναπτύσσεται   όλο και  περισσότερο. Οι πόλεις Κράτη που βρίσκονται στην ίδια περιοχή ανταγωνίζονται πολύ για τα  εμπορικά τους συμφέροντα.
Οι σχέσεις τους γίνονται όλο και πιο δύσκολες . Στους χρόνους της Μακεδονικής δυναστείας οι Κρήτες τάσσονται  με το μέρος  του Φιλλίπου  Β'.  Πολυάριθμοι Κρήτες, μισθοφόροι υπηρετούν στο  στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου και  τον συνοδεύουν στις μακρινές του εκστρατείες.
Τα χρόνια περνούν και στην Κρήτη επικρατεί γενική  αναρχία. Οι  Κίλικες πειρατές μετατρέπουν  τις παραλίες του νησιού  σε  ορμητήρια και προχωρούν στο εσωτερικό, ληστεύοντας  πόλεις και χωριά.
Το 155  π.Χ. Οι Κρήτες έρχονται σε σύγκρουση  με τους  Ροδίους. Ο πόλεμος μεταξύ τους διαρκεί πολύ, ώστε οι Κρήτες αναγκάζονται να ζητήσουν  συμμάχους από την Ελλάδα και από τη Ρώμη, μια μεγάλη δύναμη της εποχής εκείνης.
Η Ρώμη επιθυμεί να έχει τον έλεγχο του εμπορίου με τις χώρες  της  Ανατολής και έτσι είναι αναγκασμένη να  επεκταθεί και προς την Μεσόγειο.

2 σχόλια:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.